INACZEJ O WSPÓŁUZALEŻNIENIU.
( na podstawie artykułu A. Sobieraja)
Współuzależnienie określane jest jako „nieefektywny i niszczący sposób przystosowania się do przewlekłego stresu życia z alkoholem”. Charakterystyczna jest dla niego nerwica oczekiwań, zawiedzione nadzieje czy niespełnione plany. Osobę współuzależniona cechuje obniżone poczucie własnej wartości, wahania nastrojów, uzależnienie własnych uczuć od tego, co dzieje się z alkoholikiem, utrata szacunku dla samej siebie, koncentracja na życiu innych.
We współuzależnieniu, podobnie jak i w chorobie jak i w chorobie alkoholowej występują :
Współuzależnienie jest ceną, jaką bliscy osoby pijącej, płacą za życie w sytuacji uporczywego stresu. Wyjście na prostą , wcale nie jest łatwym procesem, nie można liczyć tylko na siebie. Czasami trzeba sięgnąć po profesjonalną pomoc psychologiczną, bowiem poziom desperacji, cierpienia i zaburzeń osiągnął stan wymagający interwencji specjalisty. Istnieje pogląd, że każdy rok życia w rodzinie alkoholowej wymaga jednego miesiąca terapii własnej nad osobistymi problemami i dopiero ta proporcja gwarantuje powrót do zdrowia.
Czym jest współuzależnienie?
Zespół zaburzeń członków rodziny z problemem alkoholowym może obejmować:
Doświadczenie >>
Zakres usług >>